26 juli: Bankok Jopie 2.0

Fietsen, daar zijn wij Hollanders goed in! Steengoed. In 1980 won Jopie de tour! Onze eigen, oer-Hollandse, Jopie won de tour de France! Onvergetelijk. Daarna heeft geen enkele Nederlander de tour - of welke wielerronde van allure dan ook - op zijn naam gezet. Maar we zijn goed in wielrennen!
1980. Ongekend! Toen doping nog bestond uit een snee volkoren met een dikgesmeerde laag pindakaas erop. Toen kapotte fietsbanden nog gewoon onderweg geplakt werden. Met een beetje lijm op je wijsvinger en smeren maar. Met een emmer met water kijken waar het gaatje zat, stukje rubber erop en gaan met die banaan. Maar Jopie won. Dus zijn we nog altijd retegoed in fietsen! Al decennia lang bezwijkt iedere Nederlandse trapperaar bij helling nummer 1 van berg nummner 1 van de stumperscategorie. Maakt niet uit: wij hebben de oermens allertijden. Jopie! Dus wij Nederlanders zijn uitstekende fietsers. Dus fietsen werd het vandaag.
Goed gemutst stonden we om 6.00 uur onze rek- en sterkoefeningen te doen naast ons hotelbedje. Zo doen echte fietsers dat. Bij Cootje van Kessel huurden we een uurtje later een fiets om zo al trappend Bangkok te bezichtigen. Een Thais gidsje riep alle deelnemers van de fietstocht bijeen om een "briefing te houden". Zo heet dat tegenwoordig. In de tijd van Jopie noemde je dat "informeren" ofzo. "El zijn dlie regels", begon ons Thais minikloketje. "Ik veltel jullie alle dlie die legels. Legel 1: links fietsen, niet lechts. Legel 2: Let op. Ondel alle omstandigheden. En legel 3: lij met je handjes aan het stuul!". Dit ging niet goed. Hier moest ingegrepen worden om erger te voorkomen. Ik nam het initiatief. "Jij Thaise aaldige fietsdwelg, kom maal eens hiel met je fietsje. Zet hiel je fietsje maal neel ja. En ga maal lekkel binnen in de bal een glaasje lanja dlinken. Met een lietje. Doe maal. Tot stlaks, lieve kleine lijstknauwel." Sorry hoor, dit was even nodig. Het heft moest in handen genomen worden. Al deze aardige mensen hebben betaald om met de fiets Bangkok in te gaan. Ik neem de taak wel op me, besloot ik!
Op de fiets. Kordaat en zonder twijfel. Snel kocht ik op de markt nog een geel truitje en sommeerde vervolgens de groep me te volgen. Met soepele stuurbewegingen en met een vlotte tred leidde ik de groep door Bankok. Ik, Jopie 2.0, zoefde zwevend door Bangkok, vloog al fietsend door talloze smalle steegjes en straatjes en krioelde als een slang langs de plaatselijke fruit- en bloemenkraampjes. Mijn slanke kontje achter op het zadel en mijn hoofd professioneel op het stuur om maar zo weinig mogelijk weerstand te creeeren. Niks geen dichte tijdritwielen of aerodinamische fietshelm. Allemaal onnodig. Simpelweg zo snel als je kunt de pedalen rond laten gaan. Als overwinnaar zou ik het kantoor van Cootje van Kessel bereiken. En ja hoor, na 3 uur fietsen kon ik rustig overeind komen. Iedereen afgeschud. Nog even mijn shirtje dicht, tonen aan het aanwezige publiek, met respect voor de sponsor en de armen de lucht in om deze prachtige overwinning te vieren. Voor even voel ik me Jopie. Nee, voor even ben ik Jopie! Nederland fietsland!