Amsterdam Schiphol - Bangkok: dream come true?

Een lege kop en mijn nog functionerende hersencellen op standje 0. Eindelijk vakantie. Mijn stressvol baantje wordt voor 3 weken op de achterbank geplaatst. Na weken van noeste arbeid daalt mijn hartslag naar normalere proporties en gaat mijn brein op pauze. Wat ben ik er aan toe! Heerlijk! Ontspanning!
Dan de werkelijkheid: vliegen. Wat heb ik een teringhekel aan vliegel. Al nachten lang tel ik zwetend schaapjes terwijl scenario MH17 zich herhaaldelijk als een film in mijn hoofd afspeelt.
Vandaag is het zover. NS brengt ons naar Schiphol. Eenmaal daar zie ik onder ieder schaapslederjack van elk Oosters snoetje een gordel verschijnen. En dan bedoel ik niet die van Gautier. Ik bedoel zo'n tikkende, waarmee Ali Bombali hemzelf de hemel in knalt. En ons met hem..
In het vliegtuig. Lufthansa dwarrelt ons naar Frankfurt voor een korte tussenstop. "Wegens onweer zal het vertrek 45 minuten uitgesteld worden", straalt een goedlachse stewardess ons in het Duits toe. Uiterst vriendelijk pak ik de stralende luchtvaartbediende bij haar strotje. " DAN MISSEN WE ONS VOLGENDE VLIEGTUIG!", krijs ik op m'n liefst in haar linker oorschelp. Naar adem snakkend blijft ze alleraardigst en klantvriendelijk. "Wir machen was wir konnen", piept ze toe. Ach, ik begrijp ook best dat ze slechts de boodschapper is. En met het besef dat ze haar handen in onschuld wast schop ik haar begripvol, doch ferm, van me af.
Het vliegtuig kiest het luchtruim. De stewardess had gelijk: 45 minuten te laat zet de piloot de vliegmachine in Frankfurt aan de grond. In volle sprint doen we ons best om de volgende aansluiting te halen. Gelukt! Ons wel.. Onze koffers niet, blijkt later.
11 uur vliegen, 3 uur wachten en een uurtje met de bus later arriveren we in ons hotel te Bangkok. 's Avonds in restaurant "Macaroni" veslinden we onze eerste Thaise maaltijd. De vakantie kan beginnen!